پیشکش به دکتر احمدی نژاد:
آغوشت همیشه گرم بود چون لانه پرنده ای پیش از شلیک شبانه شکارچیان


برای نماز نشسته احمدی نژاد در آخرین روز ریاست جمهوری اش (روز جهانی قدس):
ابر با دلی پُر می نشیند دشت همه شبنم می شود

برای محله ای در نارمک:
از پشت این پنجره ها تبسمی سر می کشد که قطعنامه ها نتوانستند تحریمش کنند اینجا از نقشه ها و نقش ها خبری نیست نهایتش نقش بازوی جوانی که از میان خاک پاشی سال ها چشم هایش را برای تو مهربان نگه داشت از چه پیچ و تاب ها گذشت تا مستقیم با تو حرف بزند حالا حتی این دیوارها و کوچه ها هم میل غنچه دادن دارند وقتی هر لحظه مهمان تازه ای در محله ات سال را تحویل می کند...