هوالبصیر

در تیر ماه سال 79 و پس ازس از گذشت 11 سال از فعالیت نفاق آلود برخی جریانات سیاسی، امام خامنه ای با بصیرتی نافذ، به تبیین «اصلاحات» پرداختند و با افشای این طرح (طرح بازسازی شده فروپاشی شوروی) خط نفاق را با شکستی سنگین مواجه ساختند.

شاهد بودیم که 3 سال پس از آن، یعنی سال 82، جریان «آبادگران ایران اسلامی» توانست با حرکت به سمت «ارزش های انقلاب اسلامی» در انتخابات شوراهای شهر در بیشتر نقاط کشور، اولین مرحله حذف «جریان های مدرنیست» از مدیریت کشور را رقم بزنند.

با انتخاب «دکتر محمود احمدی نژاد» به عنوان شهردار تهران، این حرکت تسریع شد و بخاطر عملکرد مثبت ایشان در مدیریت شهری تهران و کسب رضایت عمومی، جریانی به نام «اصولگرائی» انسجام بیشتری یافت و توانست اکثریت مجلس هفتم را بدست آورد و در ادامه ، این نگاه مدیریتی توانست با همت ملت عزیز ایران، «دولت» را به «ملت» بازگرداند و کشورمان را وارد مرحله جدیدی از حرکت رو به رشد خود نماید.

اما مساله مهم این است که جریان اصولگرائی نیز نتوانست خود را از آسیب جدی «جریان نفاق!» در امان نگه دارد. چرا که «جریان راست سنتی» توانست نه تنها تحت لوای اصولگرائی وارد مجلس شود، بلکه سطوح مدیریت میانی و عملیاتی دولت را نیز غصب کند!

جریانی که هر گاه در سطوح مختلف مدیریت کشور قدرت را بدست می گرفت، چنان مدیریت سلیقه ای و عملکردی ضعیف و بدور از گزاره های اسلام ناب محمدی(ص) ارائه می کرد که فریاد نارضایتی ملت به آسمان بلند می شد و حاصلی جز بدبینی ملت نسبت به نظام اسلامی و انقلاب اسلامی و ولایت، دربر نداشت!

چرا که این جریان همیشه دم از انقلاب و ولایت می زند اما در عمل پایبندی کامل و اصولی به ولایت ندارد!

یکی از اصلی ترین شاخصه ها و ویژگی های این جریان، «ترس از تحول و مخالفت شدید با آن» در حوزه های مختلف است و این چیزی نیست جز «تحجر» و «جزم اندیشی افراطی»!

به همین علت به جرات می توان گفت که خطر جریان راست سنتی از جریان چپ، برای انقلاب اسلامی ، بسیار بسیار بیشتر است! و متاسفانه بسیاری از خواص اهل حق، یا غافلند و یا خود از سینه چاکان این جریان می باشند، تا جائی که جناح راست را جناح ولایت می دانند و می نامند!! لازم و ضروری است که عمق تفکرات و راهبرد های این جریان مورد بررسی و تدقیق قرار گیرد و برای انهدام آن برنامه ریزی شود.

در مجلس هفتم شاهد بودیم که از بدو شروع تشکیل کابینه دولت نهم، تقابل و تضاد در جبهه اصولگرائی نمودار شد و در بسیاری از مسائل و مقاطع، مجلس اصولگرا در مقابل دولت اصولگرا قرار گرفت؛ سئوال این جاست که اگر گروه های اصولگرا همه دم از پایبندی به اصول اسلام ناب محمدی(ص) می زنند و ادعا دارند که حول «رکن ولایت فقیه» متحد شده اند پس این همه اختلاف چرا؟! این همه گروه بندی و جریان سازی برای چه؟!

این نیست جز اختلاف در اصول و مبانی که متاسفانه مورد انکار این جریانات واقع می شود و منتقدین آن به چوب «عاملین تفرقه!» رانده می شوند!

این اختلافات خصوصا تقابل دولت و مجلس در مجلس هشتم بسیار عمیق تر و شدیدتر بوده است.

«استراتژی مهار» از سوی جناح راست :

عده از علمای قم طی یک سناریو، عصاره جناح راست – لاریجانی -  را وارد مجلس نمودند تا در کنار باهنر و توکلی، مثلث مواجهه و مهار تفکرات حاکم بر دولت را رقم زنند!

حال سئوال این است: مگر اندیشه ها و خط مشی دولت نهم و شخص رئیس جمهور، مورد پذیرش این حضرات آیات نبوده و نیست؟! آیا مبانی اندیشه های حاکم بر دولت بنابر تایید امام خامنه ای، همان اندیشه های امام راحل نیست؟! نکند علمای اعلام با اندیشه ها و راهبرد های امام(ره) و امام خامنه ای مشکلی دارند؟!

همان طوری که امام خامنه ای هم اشاره داشته اند: «دو جریان الان علیه این دولت وجود دارد: یک جریان، جریان داخلى است؛ یک جریان هم جریان خارجى است که او مهمتر است. الان شما اگر رسانه‏هاى دنیا و حرفهاى محافل خبرى دنیا و محافل سیاسى دنیا را نگاه کنید، مى‏بینید همه‏شان - واقعاً مثل جنگ احزاب - دست به دست هم داده‏اند و دارند فشار مى‏آورند که این دولت را بکوبند. هدف واقعیشان هم این دولت - یعنى آقاى احمدى‏نژاد و شماها - نیست؛ البته آماج این دعواها شمائید؛ اما هدف واقعى، انقلاب است؛ هدف واقعى، نظام است. شماها هم چون حرف نظام را میزنید، طبعاً آماج این تهاجمها قرار میگیرید؛ این خطى است که الان در بیرون وجود دارد. همه جورش را هم ما مى‏بینیم. حالا بعضى از انواع این تهاجمات را عامه‏ى مردم مى‏بینند، بعضیها را خیلى از خواص هم نمى‏بینند؛ اما ما مى‏بینیم. ما از خبرهایى که به ما میرسد و از نوع تحرک و تعاملى که وجود دارد و از حرفهایى که زده میشود، میفهمیم که چطور مجموعه‏ى دولت آماج حملات است. علتش هم همین است که گفتمان این دولت، گفتمان انقلاب است و در جهت انقلاب حرکت میکند. این خط خارجى است. انگیزه‏هاى خط تخریب داخلى هم یک طیف وسیعى است و نمیشود انسان همه را به یک چوب براند: بعضیها واقعاً خبرى ندارند - یعنى مغرض نیستند؛ اطلاعاتشان کم است و بر اثر بى‏اطلاعى چیزى میگویند - بعضیها غرضهاى شخصى و غرضهاى سطحى دارند؛ بعضیها غرضهاشان غرضهاى عمقى است؛ یعنى با نظام مسئله دارند، کینه‏ى امام در دلشان است و حرفهاى امام را یا از اول قبول نداشتند یا حالا قبول ندارند - آنهایى که از آن حرفها رو برگرداندند و پشیمان‏شده‏ها و برگشته‏ها - اینها یک طیف وسیعى از انگیزه‏هاست، لیکن بالاخره محصول و جمع‏بندى‏اش همین تهاجمها و پنجه‏زدنها و لجن پراکنى‏هاست که وجود دارد....»

اگر دقیق و بصیر باشیم، تقابل و ضدیت دو اندیشه را به روشنی خواهیم دید: راهبردها و خط مشی و اندیشه های ولائی و راهبرد ها و تفکرات جناح راست سنتی! که در این مقطع، خط مقدم این منازعه، بین دولت و مجلس است.

در این مقطع تاریخی اگر خواص اهل حق و عناصر حزب اللهی، برای ملت، مبانی تفکری جریانات سیاسی کشور خصوصا جریان راست را تبیین نکنند، مطمئنا تشکیل دولت اسلامی با مشکلات جدی مواجه خواهد شد.

البته ملت عزیزمان به خاطر قلوب پاک و ولایت پذیرشان، در انتخابات تیر 84 به خوبی در عمل نشان دادند که می توانند تحت رهبری امامشان،چشم فتنه را کورکنند و دیدیم که دست رد به سینه نامحرمان زدند و خصوصا عصاره جناح راست را به طرز محکمی به کناری انداختند که حتی از کاندیدا های جریان چپ نیز رای کمتری داشتند، اما به صورت عالمانه و دقیق باید «جریان شناسی سیاسی» را برای ملت ارائه نمود تا ریشه این تفکرات انحرافی در جامعه مان خشکانده شود.

مبارزه برای انهدام جریان راست و تفکراتشان، بصیرتی نافذ، صبری وسیع و شجاعتی والا می خواهد...

خداوندا! ما را در جهاد در راه خودت موید و منصور بدار.

والسلام . علیرضا نهری . 30/4/88

وبلاگ نهضت بیداری اسلامی.