فروپاشی در سوریه، جنگ در وال استریت

همه شواهد حکایت از آن دارد که تا ۷۲ ساعت آینده شیپور جنگ برای سربازان امریکایی علیه مردم سوریه به صدا در می آید. بان کی مون اعلام کرده که نیروهای سازمان ملل، دمشق را ترک کرده اند و این مهمترین شاهد برای آغاز جنگ است. نظام بحران زده سرمایه داری همواره از جنگ برای حل تعارضات ذاتی و درونی خود بهره می برد. آن هم در شرایط فروپاشی اقتصادی اخیر که استراتژیستهایی چون برژینسکی به اوباما توصیه کرده اند که منابع «شل گس» را پایه استراتژی انرژی امریکا قرار دهد و مساله نفت و انرژی را از صورت مساله خاورمیانه برای همیشه پاک کند تا به جای میلیتاریزاسیون خاورمیانه، این منطقه ثروتمند و پرجمعیت، به بازار مصرفی همگن تبدیل شده و موتوری جدید همچون شرق آسیا در اختیار «سرمایه داری جهانی شده» قرار گیرد. راه حل نظام سرمایه داری در این مقطع زمانی، ایدئولوژی زدایی از خاورمیانه است. چه ایدئولوژی موعودگرایانه انقلاب اسلامی، چه ایدئولوژی صهیونیسم و چه ایدئولوژی اخوانی ها و سلفی ها.ح تی اردوغان هم با ایدئولوژی عثمانی گرای توسعه خواهانه اش که تضاد بنیادی با غرب ندارد، پذیرفته نیست و از نظر نظام سرمایه داری نباید از هژمونی منطقه ای برخوردار شود. در این شرایط، هرچند حمله به سوریه ۱۶۰۰۰ کیلومتر دورتر از مرزهای ایران صورت می گیرد اما به یاد داشته باشیم که حمله امریکا نه به جغرافیای سوریه که به قلب انقلاب اسلامی ایران به عنوان جنبشی هویت گرا و مانعی جدی در برابر جهانی شدن سرمایه صورت می گیرد. نظام سرمایه داری توصیه امانوئل والرشتاین را خوب دریافته که اگر جهانی نشود یا اخلالی در روند جهانی شدنش رخ دهد ازهم می پاشد. بنابراین دیوانه وار نبرد نهایی خود را در برابر مقاومت علیه جهانی شدن سرمایه از سوریه کلید زده است تا به زعم خود شاخ انقلاب اسلامی را بشکند و جمهوری اسلامی ایران را به کشوری «معتدل» و شهروندی «مطیع» در نظام جهانی مبدل سازد. هرچند که استراتژیستهای سرمایه داری نمی فهمند تا زمانی که مناسبات ظالمانه درون نظام سرمایه داری از جمله شکاف رو به تزاید بهره وری سرمایه با بهره مندی و دستمزد زحمتکشان و پدیده کالایی شدن همه چیز از جمله انسان وجود دارد اندیشه تعالی جوی انقلاب جهانی در جای جای جهان ، سرمایه سالاران را به چالش خواهد کشید . اندکی صبر سحر نزدیک است السلام علیک یا ربیع الانام

 منبع : http://dolatebahar.com/view/860/فروپاشی-در-سوریه،-جنگ-در-وال-استریت

از دیپلماسی روحانی لذت ببرید!

این روزها هر گاه که نام سوریه و جنگ را می‌شنوم، به یاد آنچه می‌افتم که احمدی نژاد کرد تا این اتفاقات نیفتد؛ و آقایانی که چپ و راست از او ایراد می‌گرفتند و حالا تنها می‌توانند اوضاع منطقه را با نگرانی رصد کنند. اگر کمی انصاف داشته باشند، باید بپذیرند که این حال و روز سوریه، مدیون اعمال خود آن‌هاست. احمدی نژاد در چه زمانی به قدرت رسید و وزن ایران در جهان چقدر بود؟! تا قبل از انتخابات ریاست جمهوری در 1384، ایران تمام فعالیت‌های هسته‌ای خود را تعلیق کرده بود. حدود دو سال از فتح عراق بوسیله قلدرهای دنیا می‌گذشت و واداده‌ها در ترس از هت‌تریک 3 گانه کردن آمریکا افغانستان، عراق و ایران روزها را شب می‌کردند. با آن همه قربان صدقه رفتن بعضی‌ها برای غرب، ایران در محور شرارت قرار گرفته بود. لیبی چند سال قبل واداده بود و حالا برای ایران رجز می‌خواندند. بروم سراغ مهمترین مطلب، اینکه احمدی نژاد در دوره‌ای توانست کارهای بزرگی برای حل بحران سوریه بکند که تنگ‌نظران آن‌هارا بر نتافتند، از دیپلماسی انفعالی صحبت کردند و کار را به اینجا رساندند. در حالیکه اساس دیپلماسی احمدی نژاد بر دیپلماسی عمومی و روابط با کشورهای همجوار شکل گرفته بود، آقایان هر روز مسئله‌ای تازه برای کشورهای همسایه می‌ساختند و بهایش را هم کسی جز دولت نمی‌پرداخت. کار بدانجا رسید که احمدی نژادی که به عنوان اولین رئیس جمهور به امارات رفت دو کشوری که با هم مناقشات بزرگ مرزی دارند و برای اولین بار امیر قطر در نطق رسمی خود از خلیج فارس نام برد، باید هر روز بحرانی جدید در روابط با ترکیه و آذربایجان را تحمل می‌کرد، حالا عربستان و... که جای خود دارند! احمدی نژاد در زمانی که سکاندار امورخارجه بود، توانست در حرکتی تاریخی قرارداد سه جانبه‌ای را با کشورهای برزیل و ترکیه امضا کند کاری که بعید می‌دانم امثال ظریف از پسش بربیایند و ترکیه را پس از امتناع آمریکا از عمل به توافق، از او جدا کند حالا بماند مقایسه قرارداد سعدآباد که هنوز هم که هنوز است صدا و سیما جرئت نمی‌کند مفاد آن را به تصویر بکشد درحالیکه تمام بندهای قرارداد 3 جانبه را همه مردم فهمیدند. او ترکیه‌ای را از آمریکا جدا کرد که بعدها و با فاصله گرفتن دو کشور در ماجرای سوریه با خارج شدن احمدی نژاد از امورخارجه به عنوان قدرتمندترین بازوی آمریکا و عربستان وارد کارزار شد. هر چقدر برخی در ایران ترکیه را علیه اسد و ایران تحریک می‌کردند در عوض عربستان و آمریکا ترکیه را بیشتر به سمت خود می‌کشیدند؛ فهم این مسئله به نبوغ احتیاج نداشت. سال 90 احمدی نژاد در همایش حامیان گفتمان انقلاب اسلامی از همین دست کارهای کوته‌بینانه گله می‌کرد، او همین روزها را پیش‌بینی می‌کرد. نگارنده در آن همایش حاضر بودم و فراموش نمی‌کنم جمله طلایی احمدی نژاد را: ما باید تمام تلاشمان را بکنیم که ترکیه و عربستان را سمت خودمان بیاوریم. بدون ترکیه مگر آمریکا می‌تواند در سوریه کاری انجام دهد؟! ولی بعضی‌ها متوجه نیستند. احمدی نژاد به تدریج از عرصه دیپلماسی کشور کنار گذاشته شد و شد همین که نباید می‌شد... احمدی نژاد توانست به عنوان اولین رئیس جمهور به مصر سفر کند و کیست که نداند مرسی به احمدی نژاد و نه ایران نزدیک شد،آقایان نمی‌دانستند مرسی تنها کسی بود که با دخالت خارجی در سوریه به شدت مخالف بود و حتی جلوی عربستان هم در این ماجرا ایستاد. همین مرسی در اجلاس مکه همان اجلاسی که با زلزله آذربایجان مصادف شد و احمدی نژاد بابت شرکت در آن توهین‌های زیادی شنید و آقایان اجلاس را بی‌خاصیت خواندند طرح 22 را برای حل بحران سوریه مطرح کرد: تشکیل بلوک منطقه‌ای شامل ترکیه، ایران، عربستان و مصر و حذف تمام طرف‌های غربی. او قطر را هم حذف کرد و در کنار ایران به عنوان مخالفان دخالت خارجی در سوریه ایستاد، طرحی که متاسفانه در داخل کشور از آن حمایت کافی صورت نگرفت. ریاست ایران بر جنبش عدم متعهدها فرصت دیگری بود که احمدی نژاد از آن برای اعلام مخالفت 120 کشور با دخالت خارجی در سوریه استفاده کرد و از نظر حضرات این یک دیپلماسی انفعالی بود، چون از دولت غیردموکراتیک بشار اسد که ده‌ها سال قانون حالت فوق‌العاده را تمدید می‌کرد حمایت مستقیمی صورت نگرفت! حالا بماند پاس گل مدعیان گفتمان انقلاب اسلامی در انتخابات به طرف غربی! چقدر به سعید جلیلی توصیه شد که وارد کارزار انتخابات نشود و انتخابات را به رفراندوم سازش یا مقاومت تبدیل نکند، اما او با ادبیاتی شعارمحور وارد شد و کسی 4 برابرش رای آورد که نماد مقاومت و شعارزدگی نبود و این پیام روشنی برای غرب داشت. نمی‌دانم سعید جلیلی این روزها راحت می‌خوابد یا نه! اصلا مشغول چه کاری است؟ حالا بماند جنبش حماسی که با یک اشتباه محاسباتی از سوی همه طرف‌ها قیچی شد تا در منطقه به شکلی عجیب منزوی شود. و دیگر همسایه سوریه یعنی اردن را هم که به یاد دارید که چه بلایی سر احمدی نژاد آوردند تا مبادا به آن نزدیک شود. از طرف دیگر قیام سلفی‌ها علیه رژیم قذافی به عنوان مرفه‌ترین حکومت آفریقا بیداری اسلامی نام گرفت و سلفی‌های آن یک ماه بعد سر از سوریه درآوردند. گاهی اوقات برای حمایت از یکنفر لازم نیست حتما از او دفاع کنی، می‌توانی اجازه ندهی که اجماعی علیه او شکل بگیرد و این را برخی آقایان متوجه نشدند. یادم نمی‌رود همین 20:30 که کارکردش انحصارا تخریب احمدی نژاد بود، به خیال خود داشت احمدی نژاد را مسخره می‌کرد که چرا در جلسه با دوستان سوریه از سوریه حرف نزده! متاسفانه این جماعت از دیپلماسی چیزی نمی فهمند. در عوض حالا آقایان می‌توانند بنشینند و از دیپلماسی دولت روحانی در ماجرای سوریه لذت ببرند! به نظرم اتفاقاتی که برای سوریه رخ می‌دهد، یک سنت الهی بود. خداوند با گروهی پیمان نبسته که مدام اشتباه کنند و هیچ اتفاقی برایشان نیفتد.

 منبع : http://dolatebahar.com/view/874/از-دیپلماسی-روحانی-لذت-ببرید!

چرا «مجمع عقلا»، منحرف خوانده نشد؟!

اصولاً انقلاب را کسانی باید اداره کنند که در شکل گیری و تدوام آن دخیل بوده و در « سلسله ی موی » آن چنگی داشته و فارغ و بی خبر از اهداف و آنچه که بر‌آن گذشته نباشند.
طبیعتاً کسانی که نه درد و رنج مبارزان را چشیده اند و نه دغدغه ی تداوم آنرا داشته اند و طعم جنگ و آوارگی و زخم ها و اسارت های آنرا ندیده اند ، عمق دشمنی استکبار را نفهمیده و صلاحیّت های لازم برای اداره ی نظام این انقلاب و کشور را نخواهند داشت .

بی باک: شکست های پیاپی اصولگرایان، مجازات فحاشی به احمدی نژاد است / جنایت در حق انقلاب

حال همه با هم افسوس بخوریم و بر سرمان بزنیم اما به زبان نیاوریم که با تخریب هایمان علیه دولت نهم و دهم، چه جنایتی در حق اصولگرایی و انقلاب کردیم، چون ابهتمان می شکند! چون غرورمان می شکند!

نسبت با خمینی (ره) ایدئولوژیک است نه ژنتیک / بیچاره نعیما!

دولت بهار: نعیما شاید دلش بخواهد با هویت خودش زندگی کند نه هویت پدربزرگ مادرش. دلش بخواهد صفحه فیسبوک، اینستاگرام و پینترست داشته باشد. عکس‌های خودمانی بگذارد و... اما مانعی وجود دارد. مانعِ نعیما، مادرِ نعیماست؛ نعیمه اشراقی. اتفاقا مادر نعیما هم مثل اوست. صفحه فیسبوک دارد، اصلاحطلب است و در سیاست آزادانه فکر و اظهار نظر می‌کند، عقاید خاصی راجع به حجاب دارد، عکس های آرایش کرده‌اش عده‌ای را ناراحت می‌کند و...

سین مثل "سخیف"، مثل "سعید حجاریان"

دولت بهار:  این روزها البته نمی توان به آسانی از کنار صمیمیت خبرگزاری بیداری اسلامی با چهره های امنیتی اصلاح طلب عبور کرد. خبرگزاری تسنیم این روزها به قدری با چپ های امنیتی صمیمی است که یک روز برای علی ربیعی کنفرانس خبری برگزاری می کند و روز دیگر سعید حجاریان پای بی جوراب و با پیژامه پذیرای خبرنگارانش است؛ خبرنگاران خوش غیرتی که در برابر توهین سعید حجاریان به یک ملت، حداکثر واکنششان یک لبخند است.

احمدی نژاد هنگام سقوط هلی کوپترش چه کرد؟

دولت بهار: سر تیم حفاظت آمد و به دکتر اعلام کرد که خلبان آماده فرود است. دکتر بلند شد تکانی به خود داد و آبی خورد. ناگهان با ضرب به زمین خورد. همه زمین خوردیم. موبایل ها از دست همه افتاد. شیشه آب معدنی پاشید روی زمین. صدای یا حسین یاحسین توی کابین پیچید.

سندروم شیطان

دولت بهار: داریوش سجادی، از تحلیلگران سیاسی اپوزیسیون و از منتقدان همیشگی محمود احمدی نژاد در یکی از یادداشتهای جدید وبلاگ شخصی اش، به  نکته جالب توجهی در مورد برخی از مخالفان حرفه ای محمود احمدی نژاد اشاره کرده است. از آنجا که این نکته از زبان کسی بیان می شود که خودش جزو منتقدان جدی احمدی نژاد بوده است، مطالعه آن لطفی دیگر دارد.

روایتی از همایش تقدیر دانشجویان انقلابی مونیخ از احمدی نژاد

دولت بهار: چند روز پیش یکی از دوستان لبنانی ما با من تماس گرفت و با حالت گلایه گفت چرا از احمدی نژاد، تقدیر نمی کنید؟ دروغ نگویم از این تماس تلفنی خیلی شرمنده شدم.

تبسمی که قطعنامه ها نتوانستند تحریمش کنند

دولت بهار: سه شعر از «کمال رستمعلی» برای دکتر احمدی نژاد، نماز نشسته اش و محله ای در نارمک