باشگاه مخاطبان نکات پرس - مانا مانایی/ مجلس شورای اسلامی در حال بررسی وزرای پیشنهادی دولت یازدهم با همه حاشیه ها و متن ها است. در این مجال سخن درباره ادبیات نادرست برخی مخالفان کابینه نیست که یادآور  این ضرب المثل بود که بهترین حمله ، بدترین دفاع است و برخی از مخالفان  کابینه به خاطر لحن و ادبیات ،برخلاف قصد خود عمل کردند. سخن درباره این نیست که  برخی نمایندگان فراکسیون رهرو ولایت ،خود را تابع  فرمایشات رهبری می‌دانند و باز هم سؤال از عوامل درگیر در فتنه را   کاسبی فتنه می دانند و فتنه را حادثه ای می دانند که باید فراموش کرد و به  اصطلاح بر گذشته ها صلوات فرستاد.
سخن درباره برخی نمایندگان نیست که علی رغم آنهمه سفارش‌ها و تأکیدات رهبر  فرزانه انقلاب در حمایت و کمک به دولت دکتر احمدی نژاد، در مخالفت با  احمدی نژاد و دولتش هیچ مضایقه ای نکردند و الان صرفاً به یک جمله از  فرمایش رهبر در حمایت از دولت استناد می کنند.
سخن درباره برخی اصولگرایان نیست که به فرمایشات رهبری نقطه ای و جزیی و  نه منظومه ای نگاه می کنند و فرمایش رهبری در کمک به دولت رئیس جمهور محترم جناب آقای دکتر روحانی (که این حمایت از دولتها همیشه بوده است) را نصب  العین خود می‌کنند و  فرمایش همراه با پیام، دقیق و حساب شده ایشان مبنی  بر انجام وظیقه قانونی مجلس در انتخاب وزرای صالح را فراموش می‌کنند. بماند  که عملکرد برخی از نمایندگان نشان داده که ظاهرا منتظر هستند رهبر فرزانه  انقلاب، در باره همه مسائل به صورت ریز و جزیی به آنها بفرمایند چه بکنند و چه نکنند.
سخن درباره معیارهای دوگانه برخی نمایندگان و سیاست مدران نیست که دچار یک  بام و دو هوا شدند: برخی موارد در زمان احمدی نژاد ذنب لایغفر بود و هم  اکنون توجیه می شود. نداشتن مدرک وزیر پیشنهادی احمدی نژاد برای وزارتخانه  ‌ای پذیرفته نبود و در حال حاضر مدیریت یک وزارتخانه بیشتر از اینکه به  مدرک مرتبط نیاز داشته شود به توانایی مدیریت فروکاسته می شود و ... سخن درباره تغییر مواضع برخی نمایندگان در فاصله یکی دو ماه نیست که یادآور جمله طلایی دکتر افروغ در بررسی کابینه اول احمدی نژاد بود که چه موافق‌ها که مخالف شدند و چه مخالف ها که موافق شدند. سخن درباره این نیست که برخی در مجلس اصولگرا به هفت وزیر پیشنهادی رئیس  جمهوری که آرائ بیشتری از  رئیس جمهور محترم را کسب کرده بود رای اعتماد  ندادند و در این زمینه هم نسبت به سایر دولت‌ها و مجلس‌ها رکورد زدند و حال دم از این جمله می زنند که باید پیام انتخابات را درک نمود و فراموش  می‌کنند که تا دیروز طرفداران دولت احمدی نژاد را وکیل الدوله اعلام  می‌کردند و دم از در رأس امور بودن مجلس می زنند.
سخن درباره لابی‌های متعدد و بی سابقه همراهان وزرا نیست که فردی مثل آقای  علی مطهری درباره آن سکوت می‌کنند؛ همو که با موارد بسیار کمتر از آن در دولت احمدی نژاد، با احساس تکلیف درباره آن در مجلس نطق آتشین می کرد. سخن درباره تغییر مواضع آقای توکلی نیست که خود به خاطر مخالفت با عملکرد  تکنوکرات‌ها و کابینه هاشمی، در سال 72  رقیب انتخاباتی آقای هاشمی  رفسنجانی شدند  اما همو در حال حاضر از ادامه همان نگاه در کابینه دفاع  می‌کند و در دفاع از کلیات کابینه  سخنرانی می کند. بماند که سایت ایشان در  دوسال انتهایی احمدی نژاد در نقد تخریبی و به فرمایش رهبر انقلاب  نقدکینه  توزانه احمدی نژاد و دولتش چیزی کم نگذاشت.
سخن در سیاه ‌نمایی هایی انجام گرفته نسبت به شرایط کشور و دولت احمدی نژاد  در نطق ‌ها نیست که این امر در تداوم  سیاه‌نمایی های رقابت‌های  انتخاباتی است که مورد انتقاد و اشکال صریح رهبر انقلاب انجام گرفت. سخن درباره این نیست که دولت و برخی از نمایندگان مدعی هستند برای وزرا  استعلامات لازم را از مراجع ذیربط گرفته‌اند چرا که این دوستان پاسخ نمی  دهند که پس چرا یکی از این وزرا برای انتخابات مجلس از طرف شورای محترم  نگهبان رد صلاحیت شده و یکی دیگر از طرف مجلس محترم شورای اسلامی برای  انتخابات شوراها.
سخن در نوع مدیریت آقای دکتر لاریجانی در موارد مشابه دولت احمدی نژاد و  نیز بذل الطاف و توجهات و ملاحت‌های دکتر لاریجانی به رئیس جمهور جدید نیست چرا که به قول امروزی‌ ها شاید انرژی دکتر لاریجانی با انرژی احمدی نژاد  همراه نبود و با رئیس جمهور جدید همراه است (نمونه این امر از طریق مباحثه  اخیر ایشان و رسایی درباره 8 ساله احمدی نژاد نمایان شد.) و همچنین کار  نداریم به همین الطاف به موافقان و هم طیفی‌های خود که نمونه آن سکوت تعجب  برانگیز ایشان هنگام نطق بی ارتباط با موضوع و توهین آمیز رئیس مرکز  پژوهش‌های مجلس نسبت به برادر و روزنامه رسایی بود. سخن درباره  این هم نیست که موافقان کابینه به کرات از رهبر معظم انقلاب کد می آورند و رئیس جلسه سکوت می کنند در حالیکه در موارد مشابه دولت قبلی به کرات به نقل از  رهبر انقلاب یا دفتر معظم له می‌فرمودند نفیاً یا ایجاباً نظری ندارم .گو اینکه آقای لاریجانی نیز نظیر برخی نمایندگان معتقد است  رهبری باید جزیی و ریز همه چیز را اعلام کنند.
سخن در نوع مدیریت و دیده بانی خبری سایت خانه ملت هم نیست که به فاصله یک  ماه در نوع نسبت دولت و مجلس و نمایندگان و دولت و و زرا آنقدر تغییر کرده  است گو اینکه دچار تغییر ایدئولوژیک شده است.  سخن در این موضوع نیست که دکتر روحانی اعلام کرده بودند با کلید آمده اند و نه با داس و باید پرسید اگر  چه اتفاقی می افتاد می شد گفت: با داس آمده  ایم؟! نباید فراموش کرد که الناس علی دین ملوکهم و همین روال در همه  وزارتخانه‌ها و دستگاهها ادامه می‌یابد که خدا کند نظیر دوران اصلاحات‌این  تغییرات به  آبدارچی‌ادارات و وزارتخانه ها  نرسد.  سخن درباره این نیست که روزگاری کابینه و فضای کشور در دولت احمدی نژاد  امنیتی اعلام می‌شد و حال حضور بی سابقه وزرا با سابقه امنیتی (بجز وزیری  که باید سابقه امنیتی داشته باشد) و نیز جمله من سرهنگ نیستم تأویل می شود  به اینکه ذهن و سابقه امنیتی داشتن اشکالی ندارد . سخن در این نیست که آقای نوبخت فرمودند: به طور قطع در هیچ یک از بیانات  دکتر روحانی این که در 100 روز مشکلات اقتصادی حل شود مطرح نشده بلکه گفته  شده برای 100 روز اول در دولت برنامه برای حل مشکلات اقتصادی داریم. در حالیکه این عین فرمایش آقای روحانی در برنامه با دوربین شبکه یک سیما  است: در برنامه مدون من ، علاوه بر برنامه برای حل مشکلات اقتصادی،  اجتماعی، سیاست داخلی، سیاست خارجی و امور فرهنگی،‌ برنامه کوتاه مدت یک  ماهه و صد روزه وجود دارد.(فیلم و عکس و متن آن موجود است .به عنوان نمونه  مراجعه شود به خبرگزاری مهر کد 2065337)این وعده در مواضع متعدد دیگر نیز  اعلام شده است. (فارس 13920425000182 )
ناگفته پیداست که منظور رئیس جمهور محترم آقای دکتر روحانی (اگر چه خود  ایشان نیز  بعد از انتخابات ابتدا اعلام کردند در 100 روز اول وضعیت کشور  را ارائه می کنند و بعداً به نحوی قول خود را یاداوری کردند) این بود که  مردم نتایج حل مشکلات اقتصادی را در 100 روز اول می بیند نه اینکه در 100  روز اول برنامه ها را ارائه می کنیم انگونه که آقای نوبخت در نطق خود  فرمودند: حداقل سه برنامه ای که در 100 روز اول تقدیم می شود، اصلاح قانون  بودجه سال 1392 است که همان طور که اطلاع دارید، گزارش سه دوازدهم و چهار  دوازدهم حکایت از عدم دریافت و تحقق درآمدهای پیش بینی شده در برنامه است. ما نیز اعتقاد نداریم که همه مشکلات اقتصادی در 100 روز حل می شود اما انچه قول داده شده را تغییر و تحریف نکنید.و نمی دانیم در دولت راستگویان که  دولت قبل از خود را به دروغگویی متهم می‌کردند این تناقض‌ها را چه بنامیم.
سخن درباره پیغام آیت الله آملی لاریجانی به دکتر لاریجانی درباره موضوع  اول مرتبط با  قوه قضائیه هم نیست که حق ایشان بود به اظهار نظر نادرست  مخالف کابینه پاسخ دهند. و سخن در این نیست که ممکن است تعامل با  دولت جدید راحت تر باشد و رویکرد تقابل به تعامل تغییر کند.
اما همه سخن درباره این فرمایش نقل شده از آیت الله آملی لاریجانی است که: یکی از نمایندگان مجلس گفته که معاون اول رئیس جمهور در  اولین تصمیمی که گرفت، خلاف قانون عمل کرد؛ آیت‌الله آملی لاریجانی در این  باره هم پیغام داده که با توجه به تصمیم معاون اول رئیس جمهور، رئیس دیوان  عدالت اداری نظر داده و آن را  خلاف قانون اعلام کرده است اما مطابق قانون، هیئت عمومی دیوان عدالت باید در این زمینه نظر دهد تا مصوبه‌ای لغو شود،  لذا نظر رئیس دیوان، نظر شخصی وی بوده و به معنای رد مصوبه معاون اول و  بخشنامه وی تلقی نمی‌شود.
و سؤال اینجاست که تا یک ماه پیش رئیس محترم دیوان به صورت مکرر درباره  مخالفت با برخی مصوبات دولت احمدی نژاد اعلام نظر می کرد و حتی در برخی  موارد این اعلام نظر ها در تریبون مجلس قرائت می شد چگونه هست که آن  اظهارنظرها چون هیأت عمومی دیوان عدالت نظر نداده نظر شخصی ایشان نبوده و  این مورد نظر شخصی ایشان هست و هیچگونه اعتراضی به  اظهار نظرهای قبلی نمی  شد. در مثلت رئیس دیوان  عدالت، رئیس قوه قضاییه،‌ رئیس جمهور فقط یکی از  اضلاع تغییر کرده آیا تغییر  یکی از اضلاع منجر به تغیر رویکرد و احیاناً  طرف محق شده است.  و دیگر اینکه بعد از فرمایش شما، بخشنامه معاون اول رئیس جمهور قانونی  تلقی شد. آیا این نظرات رئیس دیوان که مبنای قانونی نظر ایشان هست نیز شخصی است؟ «موضوعی که آقای جهانگیری به‌صورت بخشنامه صادر کرده قطعا مغایر قانون است و رئیس جمهور یا معاون اول وی حق جلوگیری از اجرای آن را ندارند و اگر  بخواهند تغییری در مصوبات ایجاد کنند یا باید در هیات دولت این کار صورت  گیرد یا از طریق مجلس و شکایت به دیوان عدالت آن را پیگیری نمایند.» و در نهایت اینکه آیا شما این بخشنامه را قانونی می دانید؟