دلنوشته ای برای احمدی نژاد
سه شنبه, ۱۶ مهر ۱۳۹۲، ۰۹:۳۰ ق.ظ
| سمیه مقصودی |
|
به نام مهربان دادگستر در ابتدای سخن از این که شما دکتر عزیز را "تو" خطاب کرده ام بسیار عذر می طلبم برای انسجام سخن چاره ای جز این نبود این دلنوشته تقدیم حضور پر برکت شما با عنوان وقتی که "توآمدی" وقتی که توآمدی بوی رجایی آمد و ما سرشار از رجا شدیم که دولت باز از ماست وقتی که تو آمدی عدالت دوباره شد معیارمان چنان که از جزء تا به کل را به عیار عدل سنجیدیم و آنجا بود که فهمیدیم شعار عدالتت بزرگترین خدمت به نظام اسلامیمان بود وقتی که تو آمدی ولایت حاکم تر شد و همه دیدند که ولایتمداری واقعی در دولت تو نمود عینی پیدا کرد وقتی که تو آمدی و یادآور شدی پیام اماممان را که (ما میتوانیم) ما توانستیم و به پیش رفتیم وقتی که تو آمدی انرژیمان دو چندان شد:همه هسته ای شدیم و انرژی هسته ای شد حق مسلم ما وقتی که تو آمدی امریکا لرزید،اسرائیل عقب تر رفت و ما جسورتر بر شعار استکبار ستیزی انقلابمان ایستادیم وقی که تو آمدی مهدی باوریمان تقویت شد بس که نامش بردی بس که یادش کردی تریبون ها متبرک شد و جهان دریافت که موعودش از ماست وقتی که تو آمدی در شگفت شدیم از مثل روحانیون سخن گفتنت با اینکه در کسوتشان نبودی و در شگفتی ماند جهان از نطق های معنویت و چه احساس فخر و غروری به ما دست میداد وقتی میپرسیدند تو که روحانی نیستی چگونه مانند روحانیون سخن میگویی؟! وقتی که تو آمدی مظلومان دست یاری به سویمان دراز کردند و ظالمان به خشم آمدند وقتی که تو آمدی آزادگان شاد شدند،به دیدارمان آمدند و الگویشان تو شدی و تنها امیدشان ایران وقتی که تو آمدی نقاط قوت ما فراوان شد و ضعف هایمان را پوشاند با همان پوششی که از سادگی و خدمت و صداقت بر تن داشتی وقتی که تو آمدی ما همه آمدیم جمعه به جمعه،قدس به قدس،بهمن به بهمن،انتخابات به انتخابات و مشارکت ما حداکثری شد وقتی که تو آمدی تفسیر آیات طالوت را بیش از پیش فهمیدیم که میشود امیر شد بدون وابستگی به حزب و مقامی و میشود امیر ماند بدون پشتوانه ی ثروت و غلامی! آفرین بر همت بلندت،نیرومندی اندیشه و دستانت و قدرت درایت و ایمانت اینهاست که میشکند طاغوت ها را و از پا در می آورد جالوت ها را
|
