اگر کسی ذرهای به آخرت و حساب و کتاب اعتقاد داشته باشد باید از وجدان خود بپرسد: «این همه حرف و پیشبینی و تهمت بر اساس کار نکرده چه شد و به کجا رسید؟!» مردم و مخاطبان رسانهها هم حتما از خودشان میپرسند: «عدهای اینقدر از قبل از انتخابات از وقوع فتنههای فلان و بهمان حرف میزدند، پس چه شد؟!» یا اینکه «اینها چقدر باهوشند که هر چه پیشبینی میکنند، برعکسش اتفاق میافتد!»
پس از یادداشت احمدینژاد، تعدادی از خبرنگاران به وی گفتند که میخواهیم از شما یک توصیه و یا یک جمله به یادگار به عنوان شاگرد شما داشته باشیم که وی خطاب به آنها گفت: من آخر خط شاگردها هستم و دعا میکنم انشاءالله با امام زمان (عج) یکبار دیگر به این سفر بیاییم.
محمود احمدینژاد همان طور که گفته بود، کوتاه نیامدن در برابر فشار زیادهخواهان را ادامه میدهیم، محکم و استوار در صحنه نبردی نابرابر (چه در داخل و چه در خارج) با استقامت و پایداری بر ارزشها و آرمانهای انقلاب اسلامی و با تکیه بر این اصل مکتب امام که تمام کارها باید تنها برای رضای خدا باشد، ایستادگی کرد.
احمدی نژاد در دیدار رییس و نمایندگان پارلمان عراق:
صهیونیست ها همواره خواهان ناآرامی در منطقه هستند
توحید را باید سبک شیوه عملکرد و مدیریت محمود احمدینژاد در دولتهای نهم و دهم دانست. توحید در اندیشه احمدینژاد تنها اقرار به خداپرستی نبود. بلکه وی همه عالم را محضر خدا دید و تنها وی را همه کاره عالم هستی دانست. خود را نه وامدار قدرت دانست و نه وامدار منفعت و ثروت، بلکه تنها خود را وامدار ملتی دانست که ندای یکتاپرستی و توحیدشان عالمگیر شده است.
من و امثالهم میدانیم که احمدینژاد مردمی و برخاسته از طبقات جامعه، تمام تلاش خود را به کار برد ولی اگر موفق نشد به تمام اهداف خود برسد بدان دلیل بود که جهانخواران میل وافر دارند که ایران به روزهای پیش از 22 بهمن 1357 بازگردد و دولتی مطیع، دست نشانده، گوش به فرمان و نظامی که هرآنچه امریکا و انگلیس فرمان دهد اجرا کند، برسرکار آید.
اگر بخواهیم دولت محمود احمدینژاد را تنها با یک واژه معرفی نماییم، کلمهای بهتر از «مظلوم» به ذهن متبادر نمیشود. این دولت پاکدست بود و ماند. خدمتگزار بود و انشاءالله میماند. مهرورز بود و در ذهن مستضعفین ماندگار شد.
